Van de Forbidden City, Drakenboot, wierook en hoedjes

De tijd gaat razend snel, maar toch lijkt het alsof we al weken van huis zijn (dit was pas dag 10 dus nog 16 te gaan). 

Als eerste gingen we (in Hue zelf) op weg naar de Forbidden City (De Citadel). Dit was de woonomgeving van de keizerlijke familie en zij hebben daar best leuk gewoond. Hier werden ook de wetten “getekend” maar real live kwam dat erop neer dat er een groot gouden stempel op werd gedrukt. Misschien had de keizer wel reuma en kon hij helemaal niets echt ondertekenen; we zullen het nooit weten. 

Op het terrein was een grote ruimte waar mannen liepen te bidden; de een nog mooier gekleed dan de ander. Er werd muziek gemaakt en op een enorme trom geslagen, heel indrukwekkend allemaal. 

Onze vriend Tobias, Hans en ik voelden er bar weinig voor om nog eens 3 kwartier rond te sjouwen dus gedrieën gingen we terug en hebben lekker op een terras spelletjes gedaan. Tobias is toch best leuk, maar wat denk je… hij ging me alle grappen van zijn musical vertellen! Ik wilde echt Ellens advies opvolgen (leidingwater laten drinken 🤣).

Vanuit deze plek werden we met golfkarren opgehaald om naar het volgende levensverrijkende event te gaan: varen in een drakenboot

over de Parfumrivier. Dit was een equivalent van een Tupperware avondje. Van alles werd ons aangesmeerd, maar gelukkig had Floris ons al gewaarschuwd. 

Bij een prachtige pagode gingen we aan wal en wij gingen a la directa naar rechts. Die hele pagode konden we vanaf beneden zien, we gaan natuurlijk niet gek doen. We hebben wat tussen winkeltjes door gezwalkt en rondgehangen.. allemaal niet bijster interessant. 

Na een heerlijke lunch gingen we met de liefhebbers naar een “workshop” wierook maken en punthoeden weven/rijgen. Wat een poppenkast. 
 

Voor de vorm waren 2 dames uit de kast getrokken die keihard handarbeid leverden. Not!  De ene dame rolde een of ander goor goedje om het gekleurde houten stokje (elke kleur heeft een eigen geur) en de ander ging met haar poezelig kleine handjes een rieten punthoed maken. Zie foto’s. Zodra we de winkel, die in het Vietnamees dus workshop heet, verlieten, vertrokken deze handarbeiders ook weer, wachtend op de volgende gekke toeristen. Wie zou nou het hardste lachen?! Gelukkig hebben we de foto’s nog, die zijn wel echt mooi kleurrijk. 

De bus ging nog even langs een mausoleum ofzo van de een na laatste keizer en daarna werden we vrij gelaten. Wat heerlijk! 

We hebben nog even gezocht naar een restaurant met deur (dé safety tip van Floris om niet ziek te worden in dit land)maar uiteindelijk hebben we in het restaurant van ons hotel gegeten. 

Morgen gaan we naar Hoi An!!