Jarig in Saigon

“De dag waarvan je wist die zou komen” (kroningslied)… zuslief en ik zitten vandaag al 61 jaar ons ding te doen, sinds jaren apart maar nooit los van elkaar. Ik hou van ons samen, dus ik hoop dat we nog een poosje door mogen ploeteren in dit tranendal. 

Over tot de orde van de dag. Voor dag en dauw deden Hans en ik ons dansje op de celebrations playlist van Spotify. 
Na het ontbijt zijn we naar de Bitexco tower gewandeld met plan daar vanavond te eten. Even fast forward… dat is niet gelukt. 

Vanmiddag stond er niks gepland en hebben we ieder voor zich wat rondgelummeld.  Soms is het lekker even in je eigen aura te hangen, toch?

Maarrrr!!! Vanavond zijn we pizza gaan eten en echt, het was meer dan geweldig! Het restaurant heet 4 P’s en we vielen bijna van onze stoel. We kregen een amusehapje (ivm het wachten wat echt geen straf was), er werd een mand aangerukt om mijn tas in te zetten en continu werd ons glas water bijgevuld. Dat laatste kwam goed uit want na 1 slok van onze Mojito stonden we al op tafel te dansen. 
Na de verrukkelijke kaaspizza kon een gedeelde tiramisu er ook nog wel bij en daar gingen we, rollend als een rupsvoertuig door de straten van Saigon oprukkend naar onze bedstede.

Voor de laatste keer: Goodnight Saigon!