Botsbootjes en prachtige stranden

Ze bestaan echt, botsbootjes! Floris had er al over verteld, maar een normaal mens heeft daar geen idee van. In Nha Trang, waar we hadden gelogeerd (we kwamen bij het ontbijt zo in de eetzaal van de Chinese communistische partij terecht, zo leek het) is er aan de kust een enorme hal die dienst deed als aanlegsteiger voor de botsboten. Honderden mensen verdrongen zich om aan boord te gaan, nie lukke nie, maar gelukkig hebben wij onze Singh die voortvarend allerlei toeren uithaalde om ons als enige groep aan boord te krijgen. Dat lukte. De botsboot, ook weer heel milieuvriendelijk 😩, is aan de buitenkant opgeleukt met autobanden. Dit natuurlijk om beschadiging aan het vaartuig te beperken. Het duurde een dik kwartier en kilo’s Co2 voor we in het iets ruimere sop zaten want door de vele banden zaten we vast aan de buurbotsboot, die ook vol zat met het zwarte rubber. 

De tocht der tochten voorzag niet echt in onze behoefte aan rust en reinheid, maar we kregen bijzondere vissersdorpjes op het water te zien. 
Bij het ontschepen viel de telefoon van Ilse (moeder van de toch wel lieve, eerdergenoemde Tobias) in de plomp. Die muts stopt dat ding kennelijk altijd in haar beha, maar doordat zij door 3 man uit de schuit getild moest worden (ter vergelijk, ik door slechts 1) schoot haar telefoon uit cup Z. Lang verhaal kort, ze heeft haar telefoon weer terug. Wij zaten al lang weer in de bus, toen Singh kwam vertellen dat er een echte duiker was gaan zoeken. Het lijkt mij stug dat er nog te bellen valt, maar you never know. 

Onze volgende stop was iets met gierzwaluwen en eetbare vogelnesten maar die kennis heb ik aan me voorbij laten gaan, aangezien ik geen gebruik hoefde te maken van de smerige sanitaire voorzieningen. Trouwens, ik haat alles wat vliegt dus vogelnestjes boeien me ook niet. Hans was blij met zijn rookpauze 😎

In de middag hadden we nog een korte stop bij de rode zandduinen, die eigenlijk donkergeel waren. Ach ja, de ANWB moet toch iets doen om de plaatselijke horeca te ondersteunen; de cola was lekker koud. 

Daar was het, ons resort!! Vier nachten zullen we hier slapen en hoeven we helemaal niks!! Wij zijn blij!! Iedereen is blij!! We zitten in een geweldig mooi huisje, 2 onder 1 kap en kijken zo het strand op. We hebben een bed met klamboe, ziet er in elk geval romantisch uit, een ligbad én een buitendouche. Nooit eerder gezien, dat laatste. 
Samen hebben we een flinke tijd met onze billen in het klamme zand gezeten; het ene mooie uitzicht na het andere. Prachtig om samen stil te zijn en wat te mijmeren over de dingen van het leven, die iets minder prachtig zijn.

In het restaurant hebben we ons tegoed gedaan aan een kaaspizza en een verrukkelijke cocktail (Singapore Sling)  waarmee we proosten op Michelle (dochter van Hans, 31 jaar). 🥂

Proost! 
 

May the best of your today be the worst of your tomorrow