Bloedheet en dan gaan fietsen… Koekkoek!

Deze dag geeft minder belevenissen maar ook dat is wel eens lekker. Easy going heet de reis, maar vooralsnog valt er weinig te easy going’en. Zoals elke ochtend weer lekker vroeg op pad, na een gigantisch luxe ontbijtbuffet. Warm, koud, vleeswaren, kaas, zelfs poffertjes en chocolade croissantjes. Ik ga m’n calorieën maar niet tellen. Vanmorgen stond er een fietstochtje op de agenda, lekker easy going. Geen bergen die beklommen moesten worden, hooguit vals plat, maar qua route allemaal te doen. Maar die hitte!!!! Fietsend was het nog te doen, maar elke fotostop gutste het water in onze ogen. Het gebied was adembenemend, echt zoals je de rijstveldmannetjes en -vrouwtjes op foto’s ziet.

 Tussendoor werden we nog een 20 Minuten losgelaten op de lokale markt, waarbij overleden geiten (mag ik hopen)  op verzoek van een Viet ineens een bil moesten missen. Al met al was het schouwspel niet erg appetijtelijk dus hup, weer op de pedalen.

 Uitgeput konden we de fietsen weer inleveren; meer dood dan levend. 
 

De die-hards gingen nog een of andere pagode bezoeken terwijl Hans en ik met nog een ander bejaard koppel heerlijk dik anderhalf uur in een mooie tuin konden zitten. 
 

Even trots zijn op mezelf: ik heb direct tegen dat stel gezegd dat ik heel even geen puf had om sociaal te doen en Goddank werd dat gewaardeerd want zij hadden er ook geen zin in. Let op, nu komt het: we hebben rijstwijn met bokkenballen gedronken en geit gegeten als lunch. En het overleefd! We verleggen alle grenzen en dat is eigenlijk hartstikke leuk. Vanmiddag zaten we voornamelijk in de bus, ook erg prettig. Bij een enorme winkel (GO) werden we verrast door een soort speelhal, massagestoelen, restaurant en supermarkt in één. 

Floris, je weet wel, de gids, had gezegd dat de wc achterin was, maar mooi not, nergens te vinden. In zijn allerbeste Vietnamees ging Hans het vragen aan een meisje. Lachen hoor, het voltallige personeel werd gevraagd waar die plee nou was, maar niemand die het wist. Die meisjes kwamen niet meer bij van de lach, want Hans ging helemaal voor doen hoe je plast en poept, inclusief geluid. Die man schaamt zich ook niet gauw 🤣😂🤣

Na nog eens dik 2 uur kwamen we aan in Vinh en konden we direct doorlopen naar het zwembad waar ons diner (met patat!) bijna klaar stond. Als toetje trakteerden we onszelf op een B52 cocktailTJE. We kregen er een kartonnen kaartje bij om erop te leggen, anders zou het verdampen, zo dachten we. 

Tot morgen naar weer.